فال نوروزی "من":

فال نوروزی "من":

دل از من برد و روی از من نهان کرد    خدا را با که این بازی توان کرد

چرا چون لاله خونین دل نباشم      که با ما نرگس او سر گران کرد

شب تنهائیم در قصد جان بود       خیالش لطفهای بیکران کرد

کرا گویم که با این درد جانسوز     طبیبم قصد جان ناتوان کرد

بدانسان سوخت چون شمعم که بر من    صراحی گریه و بربط فغان کرد

صبا گر چاره داری وقت وقتست     که درد اشتیاقم قصد جان کرد

میان مهربانان کی توان گفت     که یار ما چنین گفت و چنان کرد

عدو با جان حافظ آن نکردی    که تیر چشم آن ابرو کمان کرد

غزل از خواجه شمس الدین محمد حافظ شیرازی شاعر بزرگ غزلسرای ایران زمین

شنبه ظهر با داداشم رفته بودم بیرون که یه دختر فال فروش دیدیم سر 4راه امیرآباد. مثل همیشه نیت کردم و یدونه برداشتم، شعر بالا بود با یه سری توضیحات(بهتره بگم مزخرفات، هیچ وقت به فال اعتقاد نداشتم و ندارم و نخواهم داشت. اگه می خواستم به حرف این فالا بکنم تاحالا باید 2-3 باری خودکشی کرده بودم. نمیدونم شایدم نیت کردن من مشکل داره، الله اعلم...)

الان که داشتم وب(ول)گردی میفرمودم این غزل رو دیدم و یاد شنبه افتادم گفتم بزارم رو وبم که تکخوری نکرده باشم و "اون" و "اون یکی"ام فیض ببرن از ارتباط دوستشون با حافظ جونه جیگر...

4شنبه 4 فروردین ماه 1389

تهران- هوا عالی، بدون ترافیک و یه جورایی رویایی...

"من"